Mavi Doğup Çocuk Ölenlere

yaralarýnýn sesini bir gece karanlýðýn en koyu olduðu saatte duyabilirsin
’iyi çocuk olursan’ gibi yalanlarla kandýrmaz seni
hangi iyi çocuk yere düþmedi ki, hangisinin dizi kanamadý ki



doðduðunda masmaviydi dünya
hala öyle, ama sen yalnýzca geceleri bakarsan siyahý görürsün
buluttan bir parça beyaz yansýsa yüzüne, çekersin perdeleri
bir tebessüm yeþerse yüzünde ’mutluluk yaramaz bana’ dersin
evet yaramaz
yaramaz bir çocuk gibi koþmadýkça üstüne korkularýn
yüzleþmedikçe senden saklanan sýrlarýyla dostlarýnýn
insanlara kusmadýkça içini
biraz daha kararýr mavi
biraz daha seyrelir hayallerin, kýsalýr günlerin, küçülür ellerin


sonra papatya toplamak için bile vaktin kalmaz sabahlarý
kendine ayýracaðýn bir gün bile olmaz, kuþkularýndan arýnmýþ
geceleri baþýný yastýða koyduðunda
’kaç yýldýz var bugün’ saymaya üþenirsin
en güzelini sahiplenmekten vazgeçersin
ve vazgeçersin çocuk olmaktan
çünkü bu yaralar senin
en çok senin


uyuyup uyandýðýnda ve bir sabah güneþ göz kapaklarýný sarmaladýðýnda
yeniden çocuk olmak hayaliyle koþup bakarsýn aynalara
kaç yaz geçti, insanlara endiþesiz güvendiðin günlerin üstünden
kaç güz eskidi, herkese tek tek doldurttuðun hatýra defterinde
kim üzdü seni böyle çocuk
kim küçülttü kalplerimizi, söyle


yine de bildiðin bir þey var deðil mi, sebepsiz gülüþlerinde
insanlardan kaçýrdýðýn tüm bakýþlarýn çocukluðunda hala
hala yüzün kýzarýyor çünkü utandýðýnda, en ufak yanlýþýndan
çocuksun, büyümemeye yeminli
çocuksun, her gece yýldýzlarý saymaya hevesli
en güzel yýldýz senin
çünkü bu mavi senin

çocuk kalabilen herkesin...



Büþra Nazlý

Sosyal Medyada Paylaşın: