Uzak yerlerde,
Ayrý kollarda,
Kapanmaz yaralarla,
Geçmiþten ders almýþ,
Ýki insan...
Biri;
Karþýlýksýz aþkýnýn kurbaný olmuþ,
Döner diye beklediði,
Gecelerde kahrolmuþ,
Adýna aðýtlar yakmýþ,
Þiirler yazmýþ,
Tüm çarelerini acýlarla paylaþmýþ,
Tüketmiþ..
Ve en sonunda;
Dönmeyeceðini anlamýþ...
Biri;
Hiç deðer vermemiþ baþtan beri,
Verdiði sözler hep yalan,
Gülüþleri sahte..
Hiç düþünmemiþ karþýsýndakinin sevdiðini,
Sadece bir heves onunki gelip geçici,
Tutmamýþ verdiði sözleri,
Bir kere bile,
Bakmýþ ki peþinden artýk koþan yok,
Dönmüþ hemen o saf ve masum kiþiye,
Ama býraktýðý gibi deðilmiþ bu defa,
Kýzgýn, yýkýlmýþ,
Acýlarla yaþamayý öðrenmiþ,
Birini bulmuþ karþýsýnda..
Anlamýþ ki iþ iþten çoktan geçmiþ,
Olmayan aþk çoktan bitmiþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.