BİR ÇOCUĞUN GÖZÜNDEN

Öfkeliyim;
Vallahi kan içiyor kalemim.
Kýlýç olsam kesesim var.
Kýz çocuklarýna sahip çýkmayan babalarý.
Urgan olsam asasým var,
Kadýn döven kocalarý...

Hangi vicdan ?
Hangi kitap ?
Hangi din ?
Bir çocuða beyazlar giydirip,
Hayallerini siyaha boyamayý emreder.

Sen baba !
Beklemedin mi hastane koridorlarýnda doðuþumu
Þükretmedim mi Allah’a benim için,
Minik ellerimle ellerini tutarken,
Kalbin kuþ gibi uçacak olmadý mý,
Ýlk kez baba dediðimde gülmedi mi için,
Düþüp, dizim kanadýðýnda cýz etmedi mi ? içinde
Bir kalemde sildin beni,
Ere verdin sormadan, fikrimi.

Ya sen;
Ýnsan kýlýðýndaki yaratýk,
Allah’ tan utanmadýn mý ?
Ahtapot gibi ellerini bedenime sararken
Kýzarmadý mý yüzün gözleri me nasýl baktýn
Hesap gününden korkmadýn mý
Babamdan aldýðýn icazetle
Kirlettin hayallerimi,
Düþleri mi çaldýn...

Siz nizamýn temsilcileri,
Takým elbiseli, kravatlý adamlar.
Hiç mi gelmedi sesim size,
Feryadýmýn sesi, ulaþmadý mý kulaklarýnýza
Hayallerimin katillerinin yaþama hakký varda,
Yok mu benim yaþama hakkým
Ruhuma, kadýn üflendiði için suçluyum
Kulaðýma okunan ezan seninkinden farklý mý
Neden ?
Allah Aþkýna neden
Gelmez idam
Mahremimin katilleri yaþýyor
Ben;
Ya ölüyüm,
Ya ölü gibi yaþýyorum.

Ozan Ali AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: