Gecenin Sonu
lacivert bir gecenin sonu bu.
bense, sonundan habersiz olan.
saçlarým, soðuk bir mevsimi andýrýyor...
ah arsýz gençliðim...
dizlerimde çocukluðumdan kalma yara izleri
uzun bir hikaye bu
iþte hepsi geçmiþ olan
iþte! yaný baþýmda, ay ýþýðýný büken bir sürahi
dibinde akþam yemeðimden bir üzüm
üzümün tadý resmen bardaðýmýn içinde
sanýrým artýk bende yönler kayýp
ve hisler.
hisler, komþumun dolabýnda gizli.
öyle önemsiz sanma onlarý
bunlar gecemin son anlarý,
iþte orda
Beyaz bir tülün arkasýnda
iþte orda
kamüfle olmuþ yüzüme bakýyor
beklenen an geldi
turkuvaz gecemin yara izleri.
tüylerimi dikilten ýslýðý fareli köyün kavalcýsý gibi
sanýrým bende artýk kapandayým.
“düþ peþime” notalarýnýn adý bu.
Usulca gözlerine bakmamý söylüyor...
saatler geçiyor ben ordayým.
ýslýðý rüzgar gibi saçlarýmý okþuyor.
ama zaman geçmiyor.
birden korkunç bir gülümseme
tülün arkasýnda ki parmaklarýný alnýma yaklaþtýrýyor
ah kalbim...
parmaklarýmda güç kaybý
dizlerimde ki yara izleri artýk uzaklaþmam gereken bir kasaba gibi
camlarý kýrýk rüzgarlý bir kentim ben
ya da rüzgarýn ta kendisi
ya da rüzgarýn ta kendisi çekip götürüyor beni
soðuk bir okyanusa sanki
pembe bir okyanus bu, üzerinde kaðýttan kayýklar ve benle beraber bir kaç serseri
elveda dostlarým...
Ömer HATÝPOÐLU - ZPEAIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.