BEYİTLERİN DİLİNDEN DÖKÜLENLER

BEYÝTLERÝN DÝLÝNDEN DÖKÜLENLER

Ey gönül,uslan artýk,yetmez mi bunca cefa?
Tükendi artýk can,kalmadý sürülecek sefa...

Geçti bahar,bitti zaman,yaklaþýyor kýþ artýk,
Dönüþü yok bu yolun,dön geriye gel artýk...

Güneþ erken doðup,can veriyor dünyaya,
Karanlýklarý boðup,ýþýklar saçýyor doðaya...

Canlanýyor tüm doða,ýþýl ýþýl açýlýyor çiçekler,
Üzerinde uçuþuyor,rengarenk kelebekler...

Bir baþka nizam yürüyor doðanýn her yerinde,
Dönüyor dünya,geliyor yerine,her seferinde...

Çaðlayanlar yükseklerden akarak gidiyorlar menziline,
Bir musiki sunuyorlar,gönüllerin bam teline...

Her þey akýyor,su,tarih,zaman,akýl ve fikir,
Bir derviþ dönmüþ yüzünü semaya,ediyor zikir...

Uzun ince bir yol,çiçekler ve dikenlerle dolu,
Huzur ve sevgiye varacak yol, Hak’kýn Yolu...

Mehmet Sayar
14.11.2022 Saat:09.54
Adriyatik Denizi’nde yazýldý.
Sosyal Medyada Paylaşın: