İNSAN GÖNLÜ

Ýnsan gönlü kuþ misali
Daldan dala konuverir,
Bin bir diyar dolaþýyor!
Seyre dalar tüm alemi!

Ýnsan gönlü kuþ gibidir.
Hep kanatsýz uçuverdi!
Fani dünya telaþýndan!
Nur deryaya göçüverir!

Ýnsan gönlü sevdalanýr
Ýnsan gönlü derya gibi!
Gönül coþar dalgalanýr
Kendisin den geçiverir!

Deli gönül laf anlamaz!
Derman ara öz nefsine
Býkmýyor ki usanmaz o
Ýnsanoðlu laf anlamaz!

Ýnsan gönlü sevdalanýr,
Aþýk gönül dert çekiyor,
Bitmiyor ki gönül kahrý!
Bu dünyanýn çok cefasý.

Ýnsan gönlü vefakardýr.
Minnet eder sevdiðine!
O canana bin can feda!
Ýnsan gönlü cefa çeker!

Nice derya gezer gönül
Hakikat ne sezer gönül,
Ýnsan gönlü darýlmaz ki,
O maþuka sevdalanmýþ!

Mevla aþký yaratmýþtýr!
Ýnsan gönlü sevdalanýr,
Bi can caný hep arzular,
Ýnsan gönlü sevdalanýr!

NAZIM TAÞTAN

Sosyal Medyada Paylaşın: