Aşığın ahı...

Bunca yýlý sana âþýk olduðumu
Zannederek geçirmiþim.
Seni baþkasýnýn yerine koyarak
Kendimi kandýrmýþým,
Biliyorum, sonradan anladým.
Ben büyük bir aptalmýþým…
Evet, aptallýk bu yaptýðým
Senin gibi bir demir parçasýný,
Altýn zannetmiþim…
Aþkýn gözü kördür demiþlerdi
Ben inanmamýþtým.
Kör kütük âþýk olmuþum.
Kör olandým ben
Her þeye göz yumdum
Olmayýþýna,
Sevmeyiþine,
Hep bir kýlýf uydurdum.
Yani kendimin
Kul hakkýna çok güzel girdim.
Ama akýllanmadým,
Hala sen sen dedim
Eridim bittim.
Her þafakta, her güneþte
Doðan her yýldýzda seni aradým,
Ama bulamadým…
Þimdi biliyorum sana
Kavuþamayacaðýmý,
Biliyorum sohbet deðil,
Bir “merhaba!” bile diyemeyeceðimi.
Bilirsin benim cümle kurma acizliðimi,
Böyle þiir olarak dökerim diyeceðimi,
Söylüyorum sana söyleyeceðimi,
Ama ne olur kaldýrýp atma bu þiiri,
Sakýn bu satýrlardan eksik etme,
Benden esirgediðin o boncuk gözlerini,
Ne olur beni son kez taný,
Bu aþkým, bu þiirim de kalsýn sana
Eskilerden bir aný.
Eðer saklamazsan bir ömür boyu,
Boynunda asýlý kalsýn,
Bu kýrýk, darmaduman olmuþ
Ama hala sana âþýk olan kalbimin ahý.
16.42
4.12.22


Sosyal Medyada Paylaşın: