Bu þiirim Aþk acýsý çeken Leyla ve Mecnun’lara gelsin...
O an... Kendi hikayeme dalýp; Nereden nereye! dedim Kendi kendime. Geceler geçiyor.... Günler bitiyor... Ama bu sorum Nihayete eripte Cevabýný bulamýyor.
Barýþ abimiz Ne güzelde demiþ; "Unutmak kolay demiþtin Alýþýrsýn demiþtin Öyleyse sen unut beni Yeter ki benden isteme."
Ben seni unuturum, Unutmasýna da... Senden bana kalan Son þey; Bu acý! Ben...Ben bu acýyý da unutursam Sensiz ne yaparým! Elimde hiç bir þeyim kalmaz ki.
Acýlarýmýz içimizde kaldý Yandý yandý da, kül olmadý ki. Sönecek sandýðým her dakika... Yeniden yandý, yeniden alevlendi. O ateþ, o ateþ varya; Canýmýzdan can aldý da Yine de yetmedi... Yine de sönmedi...
Keþke keþke hiç beraber olmasaydýk! Desem. O güzelim günlere yazýk olacak. Ýyi ki varsýn! iyi ki yanýmdasýn! Desem. Son þey; Bu acý. Acýlarýmýz. Nereye sýðacak.
SARIOÐLAN 03 Aralýk 2022 MUÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
SARIOĞLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.