Koltukluk Kıçlar !

Bir kez koltuk gördü mü, þerefsizlerin kýçý.
Kalkmazlar yerlerinden, yapýþýrlar oraya
Dýþlarý adamsa da laðým çukuru içi.
Ýlah gibi taparlar, makama ve paraya.

Kendi bir yerleþti mi, rahatça koltuðuna.
Ýþ verir el altýndan, yanýnda kaltaðýna.
Çaresiz iþsizleri, düþürerek aðýna.
Paraya para demez, ak der zifir karaya.

Elindeki geçmiþtir, gözü sürekli hamda.
Her tarakta bezi var, izi yok keder-gamda.
Mahalle yanýyorken, o keyif çatar camda.
Aðzýnda sigarasý, saç taraya taraya.

Aþýklar, arasýnda onlar gibi atýþmaz.
Nefisleri azgýndýr, öyle azla yatýþmaz.
Muteber insan bunlar, öyle kolay yetiþmez.
Bulup oturtuyorlar, çok araya araya.

Özeldir çocuklarýn, dersanesi okulu.
Evlerinin önünde, arabalar kakýlý.
Bol keseden daðýtýr, ona buna akýlý.
Asla merhem olmazlar, kanayan bir yaraya.

Ýsmailim feleðin çemberinden geçsem de.
Sýradan, mütevazi, bir yaþantý seçsem de.
Fakir sofralarýnda, isli çaylar içsem de
Yolum düþmez çok þükür, ne köþke ne saraya.

(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın: