hiç üzerine masallarý bir, bir devrilen çocukluðun oldu mu …
hani bir varmýþlarýnýn tek tek yolunup yok olduðu, bilyendeki renk kardeþliðinin gölgelere savrulduðu, kurþun askerlerinin namluya sürüldüðü oldu mu hiç hani nasýl desem, aynalara devleþemedikçe cüceleþti mi tutkularýn, yeþeremediðin sevdalara kýyamet biçtin mi, gözündeki yaþ yetmediðinde kirpiðinden kanadýðýn oldu mu
,
hiç üzerine umutlarý bir, bir kanayan aþklarýn oldu mu sahi…
aklým engerek, dilim, dilim ki, çýngýraksýz zehir þimdilerde avucumda mum gibi eriyorken hayat, yaðmurdan heykeller, buluttan tanrýlar yaptým.. diyorum ki, beyaz bir sayfa uyanamayacaksa uykusundan, sütten bir güvercin öpemeyecekse alýmdan, dudaðýmdan, devrimleþemeyecekse hiç bir postal çamurundan içtima sýzým. beni yok sayýn.
/çýplak bir metaforda oynanan saklambaç gibiymiþ hayat.. gölgem dahil tüm sobelere ebeyim/
. . . //
ilhanaþýcýaralýkikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.