OĞUL (Şehit Anaların Duyguları)
Þöyle bir maziye dalýnca birden
Hasretle gözümde canlandýn Oðul
Geçmiþi özlerim ne gelir elden
Bir filim misali sonlandýn Oðul
Civaným diyerek seni severdim
Görünce kalmazdý derdim, kederim
Eþe, dosta güzelliðin överdim
Nazar edilerek dillendin Oðul
Serpilip gelince Alp’lik çaðýna
Hangi ana istemez ki övüne
Dünyada rastlanmaz böyle düðüne
Davul, zurna ile yollandýn Oðul
Gerek yokmuþ postacýya, ulaða
Acý haber tez gelirmiþ kulaða
Þehit olup sarýlýnca bayraða
Omuzlar üstünde sallandýn Oðul
Can verdin Vatan’a düþmanlar þaþtý
Þüheda ceddinle bire bir eþti
Asil kanýn kefenine bulaþtý
Benzeyip bayraða allandýn Oðul
Anneler kavrulur þehit verince
Ama bu acýnýn þerefi nice
Tohum olup topraðýna girince
Kök salýp Ülke’nde dallandýn Oðul
Selâm olsun bu ateþle yanana
Milet’ine bu þerefi sunana
Vatan sað olsun da dedim ben bana
Közümü gömerek küllendim Oðul
Mevlâ’mýz þehide müjdeler verdi
Onlara ölüler demeyin dedi
Böyle bir ödülün var mý menendi
Allah tarafýndan kollandýn Oðul
Þehitler Allah’ýn azîz kuludur
Annen der, yolunuz, cennet yoludur
Þanýnýz Millet’e eþsiz anýdýr
Girip gönüllere bellendin Oðul.
Kadir KÖSE- 18.03 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.