KAFESTEKİ KUŞ GİBİ
KAFESTEKÝ KUÞ GÝBÝ
Gençliði yaþamadan altmýþ bir oldu yaþým
Ömrüm gurbette geçti hayal gibi düþ gibi
Siyah bir tel kalmadý aðardý saçým baþým
Çaresizim þimdi ben kafesteki kuþ gibi
Neþe bize taksitle hüzünler gelir peþin
Temmuzda bile vurmaz bana þavký güneþin
Dünyada yüzü gülmez ben gibi çilekeþin
Keder bitmek bilmiyor uzun süren kýþ gibi
Yaklaþýyor limana ömür denilen gemi
Dünya denen bu handa yaþýyorum son demi
Ondan uzak kalýnca Þen köyümün özlemi
Saplanýyor baðrýma ucu sivri þiþ gibi
Gelecek yarýnlardan kalmadý artýk güman
Dizlerimde takat yok gözüme çöktü duman
Yolun sonu göründü hýzla geçiyor zaman
Þeytan daðýndan kopup yuvarlanan taþ gibi
Gönlüm enginlerdedir onurum yücelerde
Ben derdimi söylerim satýrda hecelerde
Gündüz gülerim amma karanlýk gecelerde
Gözyaþlarým kaynýyor ocaktaki aþ gibi
Abone oldum artýk kederlere gamlara
Ruhum sanki týkýlmýþ mahpustaki damlara
Hasreti’yim belendim çölde kýzgýn kumlara
Kerbela’da kesilen o mübarek baþ gibi
Garip Hasreti (Filat YAZICI)
01 /12 /2022 - ÝSTANBUL ÇEKMEKÖY.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.