Nankör İnsan İblisi Sollar

Ýnen vahye caný sýkýldý,
Derin derin düþünmeye daldý.
Ve dedi ki:
Hele sabah olsunda,
Dilimle O’na bulaþayým.
Aðýzdan aðýza yayýlsýn sözlerim.
Dahada ileri giderek dedi ki:
Mekke’yi silkeler ayaða kaldýrýrým.
Ne musibet baþýma gelecelse gelsin.
Ýsterse gökler parça parça baþýma insin.
Bu inatçý,
Ýblisin mesleðini,
Farklý tarzda omuzuna aldý.
O kudurunca,
Þirke batan müþrikler durur mu?
Dediler ki:
- Bu kadar mahlukat,
- inandýðýnýz Allah’ýn mýdýr?
- Þüpheniz mi var?
- Ama nasýl olur?
- Süslü üçyüz atmýþbeþ putumuz var.
- Hiç birinin,yer yüzünde,
- Bir dirhem mülkü yok.

Ne tuhaftýr ki,
Bu Bakan körler,
Kur’an’ýn güzelliði karþýsýnda.
Hayret ve terettürler içinde kaldýlar.
Hâk ve hakikat karþýsýnda,
Þaþkýnlýklar korkular niye?

Ey! Dünya sevgisine,
Sarýlmýþ ruhlar.
Bir gün sizleri,
Elem verici bir ayrýlýk,
Sonsuz bir hicran,
Gözleri, yuvalarýndan kaydýran,
Büyük sýkýntý, yakalar çarpar.
Ölüm korkusundan,
Ayaklar, birbirine dolaþtýðý zaman,
Tam ayrýlýktýr, sevgi dünyasýndan.
Ey! Nefesi týkanan,
Ey! ölmek üzere olan insan.
Bunlar acý ama gerçek.
Hala,
Dikilmiþ putlara koþmak,
Size fayda mý verecek?

Yazýklar olsun o insana,
Halkýna zülmeder.
Yazýklar olsun o insana,
Kalbinde sahte ilahlar, taþýr.
Yazýklar olsun o insana.
Hüsrana yuvarlanýr.
Nankör insan Ýblisi sollar.
Ne olacaksa olsun,
Haydi çaðýrýn,
Gelsin o dellallarýnýz.
Þu göklerin çatýsý altýnda,
Nereye sineceksiniz,
Nereye kaçaçaksýnýz?
Battý gitti nice maðrurlar.
Yerde ve gökte ne varsa
Yüce kudretin önünde
Kulluða mahkum.

Ýstanbul / 2001

Ali Kýlýç Kakiz
Sosyal Medyada Paylaşın: