*** BİR BİR SÖNÜYOR IŞIKLAR KARANLIĞIMDAN ***

****************************
Biliyorum hep hasretin çektim
Siyah gözlerinin
Alýþýrým sanýyordum sensizliðe
Unuturum sanýyordum
Yalnýzlýk çok acý ; o yüreðimde
Batan bir paslý hançer
***
Her baktýðýmda aynalara
Gözlerimin camlarý parçalanýr aðlardý
Tuz gölünü yükledim sen gideli bakýþlarýma
Yoktular artýk sevenler sevilenler
Kapanýr keder perdelerim akþamlarýma
Zaman uykusuz bekler penceremde
***
Sensiz kalýrým ayrýlýk peronlarýnda
Düþlediðim her durakta sensin
Þimdi yoksun ya, yok gülen aynalar
Bir þarký yüreðimde inleyip duran
’Ne zaman geleceksin’
***
Kayboluyor her akþam kýzýl bir hayal
Günün hücrelerinde eriyor güneþ
Aðýr karanlýklar çöküyor her köþeme
Bir sessizlik var sokaklarýmda
Tükenmekteyim
Yine kahýr yüklü yaþantým
Aðýtlar yakýyor penceremde yaðmur
***
Hüzünle dolu gece geliyor
Kalbimden semalara kadar
Sessizce döküyorum aðýtlarýmý karanlýða
Yokluðun bir demir gibi daðlýyor gözlerimi
Dudaklarýmda ayrýlýðýnýn türküleri inliyor
***
Bir dertli tambur baðýrýyor
Gözlerimin kaldýrýmlarýnda
Ýçimde yaðmurlar üþüyor
***

Günay Koçak 30.11.2022
Sosyal Medyada Paylaşın: