SİYAH YILDIZLAR

Var olan bir þey kayýp gitti avuçlarýmdan.
Ne yediklerim yemekti,
Ne içtiðim su suydu.
Önce savaþtýk sonra durulduk yorgunluktan,
Postacýya elimizle verdik hiç düþünmeksizin.
Piþmanlýklarýmýz bile durdurmadý göçüp giderken,
Oysaki su gibi berrak ve saftý her þey baþtan.
Bu kez mücadele sonu doðru kapýyý çalmadý,
Yetmedi göndermeye gönlümdeki aðýrlýðý.
Peki neydi o zaman hayatýn tadý,anlamý?
Bir gülümsemenin bin yýllýk gözyaþý olduðunu anlamak mý?
Hangi coðrafyanýn insaný ’evet’ dediki siyah yýldýzlara?
Hangisi boyun büktüde iþ bu noktada kaldý?
Ben sustukça kalemin diliydi konuþan,
Bir kere bile kafasýný çeviripte geriye dönüp bakmadan.
O ýssýz,terkedilmiþ þehirde yalnýzlýktý yol arkadaþým.
Alevlerin arasýnda kaçmadý gölgemdi yanýmda,
Bazen kurt adamlarý bile aratmadým dolunayda.
Neyin inadýný sürdürdük,týrmandýk,harcadýk?
Hangi sýfatla gözümüzü kararttýk da,
Merhemi býrakýp yaralarý kanattýk?
Aykýrýlýðý kendimize borç bilip yaktýkça yaktýk.
Ve tükendiðimiz o an;
Aydýnlýða geç,karanlýða bir nefes arasý yakýndýk..
YASEMÝN ÇETÝNTAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: