parmak uçlarýmla yürürüm duyulmasýn diye yaþadýðý hangi gerçeðe sýðabilir ki insan ben kendimde göremiyorum
hani iyi hissetmek için kaçtýðýmýz sýðýnaklarýmýz vardýr ya nefes almak için saklandýðýmýz
düþ kurduðumuz bir çýrpýda herseyi yýktýðýmýz hayal alemimiz iþte orda
mutluluða kapý açarýz o incecik çizgi arasýnda kayboluyoruz ya iþte
Ýþte ben hep orda sobeleniyorum hayata körebe misali tökezliyorum her seferinde kapýda anahtarý unutmuþ çocuk gibi mahsun ve utangaç halimle geç kalmýþlýðýmla dönüyorum tekrar tekrar geriye...
Ýlkay
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlkay şeker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.