Son

Ne düþünüyordu bilmiyorum
Gecenin karanlýðý gizlerken gözlerini
Uçuk bir þehvet korkutuyordu umudu.
Yüregi dikenli kadýnlar uslu olurdu aðlarken.
Sen iþçi avuçlarýnda su içmiþ yüreðim
Bana kendini özletme olurmu.
Bende severim kýrmýzý rujlu geceyi
Yýldýzlardan hikayeler dinlerim.
Kýsýk yorgun kadýnlarý severim ben.
Kendim gibi mahcup hayat yolcularýný.
Bu þehir benim þehirim deðil biliyorum
Sende benim deðilsin.
Ben bu yüzden yanlýzlýgý severim .
Hani þarkýlar çaðlar nehirler
Ýçinde çakýl taþlarý parlar
Hani garip ölür kimsesizler !

Sosyal Medyada Paylaşın: