Yüz Ellinci Gece

Bilenmiþ bir býçaðýn keskinliðinde baþladýðým,
yazýlýrken sesinde çiçek açtýrdýðým,
yine senin kazandýðýn,
kaçýncý þiir olacak bu bilmiyorum.

iki hecelik ismindi ilkin,
masadaki kâgýtlarda mýsralarda saklanan,
nadasýmda býrakýlan
en zarif Yoncaydýn avucumda yapraklanan,
ve
þiir olup satýrlara taþan...

sen olmazsan kelime olmuyor cümle kurulmuyor
olmazsan hiçbir þey dört /dörtlük olmuyor.
Hattâ;
harf yetmezliðinden ölebiliyordu bir þiir.

Sýr deðil
karaladým anlatýrken bazen seni
"...karalar sürdüm yüzünde ki bensiz boþluða."
Aklýmý alýp, aklýmýn almadýðý o anlamsýz hoþluða,
boþluða taþ atmaktý benimkisi affet.

Unutmayým diye ya da unutmayasýn diye
rastlaþýrsak bir gün duyarsam sesini,
izlemek isterdim
saçlarýnýn rüzgârdaki ahengi ve gözlerinin öpemediðim rengini.
-Hepsi bu...
Sosyal Medyada Paylaşın: