A n n e ( Gittin ve ıssızlaştı bu evren )

ANNE

Þu sýmsýcakýþýklý bahar gününde
dünyanýn dört bir köþesinde
renk renk insanlarla birlikte
seni düþünüyorum anne
güneþ sýcaklýðýný anýmsatýyor
çiçeklerde adýný görüyorum
bu sabah penceremde
küçük bir kuþ durmadan cývýldadý
bn küçükken mutfakta yanýnda dururdum
ve sen de hep þarkýlar söylerdin
kuþlara þarký söylemeyi
sen mi öðrettin anne
þimdi ellerime birkaç damla düþtü
bulutlara hüzün mü ektin anne
deniz ýsrarla kýyýlarý kucaklýyor
beni çok mu özledin anne
daðlardan inen ýrmaklar
hep denizlere göllere koþuyor
sabrý ve inancý senden mi çaldýlar anne
rüzgar yüzümü saçlarýmý okþuyor
bana ellerini mi yolladýn anne
gece karanlýktan korkmayayým diye
gökyüzüne yýldýzlarý sen mi serptin anne
bunca ihanete kötülüðe karþýn
güneþ her sabah yeniden doðuyor
dallara yapraklara umudu ve gücü
yeþil yeþil sen mi dokudun anne
dünyanýn tüm kemanlarý içimde aðlýyor
bu ayrýlýk bu hasret niye anne
27.4.2003
Sosyal Medyada Paylaşın: