BEYAZA BOYANMAK ZOR

BEYAZA BOYANMAK ZOR


Yolcuyuz insanoðlu; bu dünya bir gölgelik.
Amacý ne olmalý; biraz yorsa kafayý.
En cahil bile anlar, nerde kaldý bilgelik.
Sonradan fayda etmez; taþa vursa kafayý.

Nerde ispat et diyor; Allah’ýn varlýðýný.
Allahým sen nasip et;buna ruh saðlýðýný.
Gündüz aydýnlýðýný,gece karanlýðýný.
Görmüyorsa beyin yok; kalkýp yarsa kafayý.

Sen beþersin kudretin; ahým þahým belleme.
Allah’a kulluk göster; ötesini elleme.
Büyük lokma ye ama; sakýn büyük söyleme.
Bilmez nemrut, karunu;yorar hýrsa kafayý.

Sen fen dersin ben kudret; bütün olup bitene.
Þifre misali her þey; bürünmüþ ayrý tene.
Hakikate köleyim;yaklaþmam boþ ötene.
Kendiliginden oldu;dermi kýrsa kafayý.

Þah damarýndan yakýn;bunu görmüyorsan sen.
Tefekkür kapýsýndan;bir kez girmiyorsan sen.
Ýmanýn doruðuna;her gün ermiyorsan sen.
Amel yoksa sen hepte;yolla Mars’a kafayý.

Hakikatin sýrrýna;ermek o kadar zormu?
Ýnsandan baþka birþey; düzeni bozuyormu?
Herþeyi gören Allah;bunu yanýna kormu?
Ölümden kurtuluþ yok; taç’la sarsa kafayý.

Ðaflet uykusu derin;çabucak uyanmak zor.
Kalp düþmüþse karaya;beyaza boyanmak zor.
Tövbe kapýsý açýk; ateþe dayanmak zor.
Herþeyi anlayacak; birgün korsa kafayý.



MUSTAFA YILDIZTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: