ÖĞRETMEN

Maziden atiye nesil eðitir,
Ýlim pýnarýdýr akar öðretmen.
Kimse bilmez neden nasýl eðitir,
Canýný diþine takar öðretmen.

Öðrenciyi öz evlat gibi görür,
Ýlim verir irfan verir fen verir.
Mumdur ziya saçar kendisi erir,
Ömrü ne zarardýr ne kâr öðretmen.

Karanlýða karþý kalemi keskin,
Yüreðinde olmaz nefret ile kin.
Attýðý adýmdan her daim emin,
Bu günden yarýna bakar öðretmen.

Azmederek yürür ayný hedefe,
Erzurum’da dadaþ Aydýn’da efe.
Layýktýr öðretmen þan ve þerefe,
Mülayim öðretmen, vakar öðretmen.

Dað köyünün taþlý, tozlu yolunda,
Yorgun, argýn yaya, çanta kolunda.
Ýlaçsýz doktorsuz köy okulunda,
Tek baþýna yaþar bekâr öðretmen.

Aslansofu hayalinde düþünde,
Kendide bir öðretmendir iþinde.
Haram olmaz ekmeðinde aþýnda,
Sevgi meþalesi yakar öðretmen.



Sosyal Medyada Paylaşın: