DELİLER...

DELÝLER....

Aslýnda delilik bu, hiç bir zaman eþitlenemiyoruz.
Aþk salgýn bir hastalýk gibi sarýyor bedenlerimizi.
Çaresi varmý bilmiyorum.
Ancak her þeyimizi kaybettikten sonra özgür olabiliyoruz.
Belli ki bizler tarihin vasat çocuklarýyýz.
Güya her birimiz aþký yenmek için savaþacaktýk.
Olmadý.
Baþaramadýk.
Öyle çok daðýldýk ki her geçen gün bittik.
Yenildik.
Sahtekarý olduk gerçeklerimizin.
Yalan söyledik, sonra gizli gizli fal tuttuk papatya yapraklarýndan.
Aþký içinde saklayan cenneti bulduk.
Cehennem mi?..
Yine sakladýk , yalan...
Deli olmak gerekiyordu sevmek için, sevilmek için.
Ýþte bu yüzden içimizde var olacaðýný zannetiðimiz pek çok þeyi kaybettik.
Ýlanlar verdik, mutluluðu bulmak için.
Aðladýk binlerce...
Döktük damla damla sahte gözyaþlarýmýzý.
Sonra Tabibin ayaklarýna kapandýk.
Neden dedik, bu yok oluþ?
Velhasýl.
Her þey o kadar basiti ki..
Aþk kör etmiþ gözlerimizi.
Eyvallah..
Tamamda bu kadar deliyi bulmak?
Aþk yetiþ.
Sen seversin delileri...
11.07.2022
Gürkan Baykal


Sosyal Medyada Paylaşın: