Salkım söğüt ve şair

Hoþ kývrýmlarýyla salýnan,
nazenin bir kadýn gibisin.
Esen her rüzgar;
güzelliðine vurulup,
bedenini sarmalýyor,
narin dallarýný okþuyor.

Aþýklar, yorgunlar, garibanlar,
bir nefeslik gölge arayanlar,
gövdeni sýðýnak sanýyorlar.
Gün boyunca hiç bitmeyen,
yürek yangýnlarý ve acýlar,
yavaþ yavaþ içine iþliyor, biliyorum.
Bedenin çok yorgun ve bitkin,
hayatýn yükü benim gibi,
sana da aðýr geliyor, salkým söðüt.

Serinleten gölgene kurulup,
þiir yazmak isteyen þu þair;
sana bakýyor dönüp dönüp,
senden ilham almak istiyor, belli ki.
Haydi durma;
salýn yapraklarýnla onun üstüne,
her yapraðýn bir harf,
her dalýn bir dize,
gövden þiir olsun ve
þairin kaleminden kaðýda dökülsün:

"Bedeninden iki kol uzanýyor;
birinde sincap yuvasý,
diðerinde bülbül yuvasý,
canlara, cananlara sýðýnaksýn sen.
Dallarýn ince ve çok narin,
her esen rüzgar,
senden bir dalýný koparýyor,
çok üzülüyorum ben.

Þairiz biz,
dizelerimizle insanlýðý aydýnlatýrýz.
Güneþiz biz,
þiirlerimizle karanlýðý yýrtarýz.
Salkým söðütüz biz,
dallarýmýz, kollarýmýz kýrýlsa da,
sevdayý, özgürlüðü, doðayý, hakikatý,
inadýna insanlýða anlatýrýz biz."

Cahit Fýkýrkoca
21.11.2022, Ankara








Sosyal Medyada Paylaşın: