İNSAN

Eþrefi mahlûkat denmiþ insana
Bu vasfýyla destan yazýyor insan.
Bu güzel nimetler yetmez mi sana
Bilmem neden bazen, azýyor insan.

Çiçeksever evi cennet bahçesi
Kýzlar büyüyünce hazýr bohçasý
Sevda dili ‘bir’miþ ayný lehçesi
Sevgiyle gönüle, sýzýyor insan.

Gençleri tanýrlar tüm akrabasý
Delikanlý büyür bitmez çabasý
Mürüvveti bekler anne babasý
Gecikse haliyle, beziyor insan.

Edep sahibinde zarafet vardýr
Böyle olanlarsa gönülde yârdýr
Edepten mahrumsa dünyalar dardýr
Gözler sýr doluymuþ, seziyor insan.

Bâki olan dostluk ebedi yaþar
Sevilen dost için daðlarý aþar
Sevgi budur! Kalbe sýðmayýp taþar
Muhabbeti kalbe, kazýyor insan.

Tatlý dil yýlaný delikten çeker
Böyle üslup gönle sevgiler eker
Olursa böylesi, misali þeker
Olan kini böyle, çözüyor insan.

Ýnsan güzel naif sevgiyle bakar
Âþýk olur ona, hep gönlü akar
Karþýlýk görmezse kafayý takar
Behlül olup aklý, bozuyor insan.

22.11.2022
Bu þiir, Hece Hece AKSED’CE programýnda açýlan ayak üzerine örgülenmiþtir.



Sosyal Medyada Paylaşın: