Bir hüzündür çöker karanlýðýn yanýna, Yalnýz savrulursun düþlerin ötesine... Elin ayaðýn yük olur tatlý canýna, Yalnýzlýk ses olur düþlerin ötesine...
Nerdedir bilinmez o geçen günlerimiz, Artýk gelmeyecek giden sevdiklerimiz, Dünkü ceylan gözler þimdi denizlerimiz, Vurur dalgasý mor daðlarýn gölgesine...
Gündüzleri ürpertici çaðlar kýzýlca dere, Yalnýzlýk türküsü ile kum sere sere, Bilinmeyen menzile kapýlmýþ bir kere, Yalnýzlýk hicran salmýþ sefil nefesine...
Kavak salýnýr yapraklar düþer çimene, Can yanmýþ ciyer sýzýlar bundan kimene, Korkularda saklanýr bir yalnýzlýk yine, Öteden ay doðar yamaclarýn sesine...
Yalnýzken hem divaneyim hamde deliyim, Yine çýkmaz sokak ortasýnda gibiyim, Sonu görülmeyen kuyularýn dibiyim, Çýkamam gece uzadýkca böylesin...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 21.11.2022 Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.