Sonbahar Hezimeti

Kalbi kýrýlmýþ sonbaharýn
Son sararan yapraðý olmalý bu
Risalesini taþýr gibi umudunu
Taþýmalýydý aþký tek omzunda
Ne vardý iki gündüz arasýndaki gecede kaybolsam
Kaybolsam gitsem kimse bilmese adýmý
Bir misvak gibi güzel kokan ruhunu koklasam

Söyle bana ceplerimdeki kýrýk ayna parçalarý
Hayatýma battýðý gibi hayal kýrýklarýmýn
Batar mýydý avuçlarýma
Ya da gerçeði gizleyen altýn varaklý bir ayna mý lazýmdý
Her þeyi daha net görebilmen için

Giderken küçük aðzýndaki kocaman sararmýþ
../köpek diþlerini etime geçirip canýmý yakarken
Biliyor muydun gerek bile kalmamýþtý parelemene
Gözlerini görmüþtüm yarým býraktýðýn son meyde

Þimdi oturup içiyoruz bir meyhane taburesinde
Kimsesizliðim, yalnýzlýðým ve ben
Dýþarýda hala kuru sonbahar
Þehirde düzenli düzensiz yanan trafik lambalarý
Kalbimde Kabil’in yüzsüz siyah kervanlarý
Bir o yana gider bir bu yana
Hezimete uðrayan sayýsýz deve

Haykýrýþým doðum sancýsýnda olmalýydý
Minik patikler hazýrlayýp seriyordum
Paslanmýþ çamaþýr tellerine
Minik panikler hazýrlýyordum ya ölürsem diye
Korkum ölmekten deðil,
Ya cenazemi kaldýrmayý unutursam
Ya da kendimi nereye gömdüðümü
Sonra kendime lazým olursam
Hem kimsem yoktu ki benim,
Kendimi arayýp bulamazsam
Sonra bir de kendimsiz kalýrsam
Acýmaz miydi ruhum?

Ah yine Ankara metrosundayým,
Sözcükler aðýr gelmeye baþlýyor
Ne cebime ne beynime sýðmýyor
Varoluþumun yansýmasý..

Güneþ doðmadan Kerkük’te
Bolluk bereketi gelir hüzünlerin
Çatýsý olmayan toprak damlarýnda bir koca kentin
Suyun altýnda kalýrdý
Hasankeyf gibi neþem, baharým
Hiç bir arayýþa meydan býrakmazdý býraktýðýn izler

Ýçeriden bir çileli ruh seslense irkilirdim
Oysa tanýdýk bir çile olmalýydý
Ýçimden gelen
Ýfade veren masum bir sanýk gibiydim
Soyu bitmez hakim karþýsýnda
Duysalar iç sesimi varlýklarýndan utanacak kiþilerin Davalarý sürer dururdu
Adaletsizlik kokan adliye koridorlarýnda.
Tüm kanunlar yeniden yazýlmalýydý oysa,
Durumun ahvaline göre karar verilmeliydi.
"O saatte ne arýyordun?" sorusuna;
"Ruhumu." demek kabul edilmeliydi,
Ya da "cesedimi."

Altýn varaklý aynalar kýrýldýðý için mi
Gerçek çýkmýyordu gün yüzüne?
Gecem karýþmýþken gündüzüme,
Kanatýrken gözlerimi yok ediþlerin,
Ýki elimle alýp baþýný ellerimle yüzsüzlüðüne
Bakmak istiyorum þimdi
Arýmdan çatlamalýydý damarlarýnýn kýlcallarý,
Ýki namaz arasý gömmeliydim hüznümü
Deli baþlý huzursuzluðumla.
Can mi çýkardý bilemem ama
Müptezel seviþmelerin üstünü örtecek þimdi,
Sonbahar yapraklarý.
Ýlk kez kutsal bir göçe hizmet edecek rüzgar.
Dönüp dönüp kendime tapacaðým,
Nefretinle inþa ettiðim yýkýlmaz tapýnaklarýmda.
Yüzüm aydýnlanacak,
Alnýmýn akýyla çýkacaðým Rahman’ýn karþýsýna.
Alnýmýn akýyla...






Sosyal Medyada Paylaşın: