Üzüldük

Yarýný bilmeden bugüne üzüldük ,
Ýçimiz haykýrdý yine üzüldük,
Gören olmadý sessizce üzüldük,
Ýnsanlar kaçar oldu yine üzüldük.

Kaç kiþi gitti yine üzüldük ,
Sanýrým üzülmeye alýþtýk,
Buna da üzüldük,
Gitti yine 6 can yine üzüldük.

Koptu içimizde bir fýrtýna ,
6 yitik can yine üzüldük,
6 geçmeyen acý,
6 farklý hikaye.

Yazdýk ama yine üzüldük,
Sanýrým dert sahibi olduk yine üzüldük ,
Hep derdiler ceviz kabuðu bile boþ,
Buna bile üzüldük.

Elmayý yedik, yarým kurda üzüldük,
Deprem oldu yiten canlara üzüldük,
Ýstiklâl dedik , giden 6 hikayeye üzüldük,
Geçmiyor ki zaman yine üzüldük .

Her gününün farklý bir hikayesi var yine üzüldük,
Çýktý can ,canýn gittiðine üzüldük,
Kahýr çeke çeke üzüldük ,
Daha dün izin almýþtýk ona da üzüldük .

Üzüntüyü tarif etmek kolaydi,
Bizim olmayan dünyaya bile üzüldük ,
Misafirdik , geciyorduk, uðradýk yine üzüldük ,
Kýrdýk birbirimizi dünya buna bile üzüldük.

Hýrsla mal mülk biriktirdik yine üzüldük,
Ektik , bictik, kestik ve yedik yine üzüldük ,
Koca þiþko dünya herkese yetti bir bize yetmedi yine üzüldük,
Aðlamaktan gözlerimizi kaybettik yine üzüldük.

Þimdi ne görüyor ,
Ne duyuyor ,
Ne konuþsabiliyoruz,
Buna da üzüldük .

Üzüntüleri geçen bir çuvala doldurdum ,
Cuvalin yarýsi bile dolmadi ,
Ne için gelmiþtim dunyaya ,
Aldanýp rengine kendimi bile unutuyordum az kalsýn .
Üzüntü ne kadar yüksek olursa olsun geciciydi .
Kalýcý deðil ki .
Biz gibi
Geldik ve hayatý bir damla yaþayayýp gidiyoruz .
Bizi yâd edin ama eserlerimizle ,çocuklarýmýzla,sevinclerimizle,kazandiklarimizla,
Etrafa da haber salýn burda misk kokusu var sanki ayaklarýmýz yere basmýyor ,
Burda bizim gibi bir sürü kardeþ var ,
Bizi kucakladilar ,
Bize sarýldýlar .
Bize en güzel ikramý sundular .
Sanki biz burdaydikta hiç gitmemiþ gibiyiz .
Sizi yukardan izliyoruz ,
Bizi unutmamanýz dileðiyle.

Selam ve rahmet anýyoruz
Ruhlarý þad olsun

Ýstiklâl caddesi þehitleri .
Sosyal Medyada Paylaşın: