Kulaklarýmda top sesi, Barut kokuyor elbisem… Açsam kapatsam da gözlerimi, Savaþ manzarasý bir görünüm, Oturmuþ göz bebeklerime… Panzerler, tanklar, Bütün gri renkli taþýtlar, Girmiþler kirpiklerimin arasýna… Ben ayrýldým Lice’den, Lice hala benim içimde…
Sað elim, Gömleðimin sol cebinde… Bir çocukta çaðýrsa beni, Kimliðimi çýkarýyorum yeniden… Yýpranmýþ yýrtýlmýþ kimliðimi, Bekliyorum ne diyecekler… Ben ayrýldým Lice’den, Lice hala benim içimde…
Uykularým, Paramparça hala… En ufak bir seste, Fýrlýyorum yataktan… Atýþ bekliyorum dört bir yandan. Bir köy pýnarý gibi, Terler akýyor her yerimden, Kendime geliyorum birden. Ben ayrýldým Lice’den, Lice hala benim içimde…
Bir çocuk aðlasa, Aðýt yaksa bir kadýn, Alev kalksa bir yerden, Yüksek sesle baðýrsa biri, Uçak geçse gökyüzünden, Duman gözükse uzaktan, Mantar patlatsa çocuðun biri, Dünü yaþýyorum yeniden… Ben ayrýldým Lice’den, Lice hala benim içimde…
1997
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.