İNSANOĞLU UYUYOR.
ÝNSANOÐLU UYUYOR.
Ruh çýkar bedenden, vüçüt leþ olur
Hesabýn kitabýn,o an durulur.
Dünyalýk elbisen, senden soyulur
Kimse birgün dahi, saklamaz seni.
Selalar okunur, feryadlar baþlar.
Hoca yýkayacak, suyunu aþlar.
Ölçülür biçilir, beyaz kumaþlar.
Kimse birgün dahi,saklamaz seni.
Musalla taþýna, alýrlar seni.
Mermere koyarlar, açýz bedeni.
Gördünmü tabuta, gýrýp güleni.
Kimse birgün dahi, saklamaz seni
Münker nekýr gelir, sual sormaya.
Ýstenen cevabi, senden almaya.
Mahþere dek indin, orda kalmaya.
Kimse birgün dahi, saklamaz seni
Et kemikten teker, teker ayrýlýr.
Ýnsan onu görse, düþer bayýlýr,
Nefsini terk eder, o gün ayýlýr.
Kimse birgün dahi, saklamaz seni
Senden sonra belki,bin yýl geçecek
Üzerinde nice , mahlük gezecek.
Her þeyin topraða, dönüverecek.
Kimse birgün dahi,saklamaz seni
En çok sevdiðini, mezara koydun.
Selalar okundu, binlerce duydun.
Yinede nefesine , þeytana uydun.
Kimse bir gün dahi, saklamaz seni
OSMAN KÖSEOÐLU
16-11-2022 çarþamba.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.