oysa, buluttu, yaðmurdu gökkuþaðýydý çocukluðumun toprak kokan elleri en çok maviyi soydum hep yas ucuma koydum yalaný sevmem yalan deðil en çok ta maviye soyundum yüzme bilmem sebep bu iken gözlerin denizine iskele kurdum kurdum hayalimi ve saatimi umuda boynunda cellatlarýný taþýsa da umut konu sen, sonuda aþksa.., yaþasýn ölüm..
. . . //
ilhanaþýcýkasýmikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.