Göçüp Gittiler
Gözleri kapandý sonsuz uykuya
Sýrlý kapýlarý açýp gittiler
Adýmý attýlar bensiz öyküye
Geriye bakmadan kaçýp gittiler
Feryad figan koptu dostun sesinden
Yalan oldu zevkler hem en hasýndan
Hayat sofrasýnýn gerçek tasýndan
Ecel þerbetini içip gittiler
Kendi kaderini alýna çizip
Herkesten habersiz topraðý kazýp
Mezarýn taþýna ismini yazýp
Bembeyaz kefeni biçip gittiler
O güzel günleri hayalde ara
Hasretle yaþamak gönülde yara
Kafesten kurtulup uzak diyara
Sanki bir kuþ gibi uçup gittiler
Bir gün bizi de tez gelir bildiler
Belki aðladýlar belki güldüler
Anýlar geçmiþte artýk öldüler
Bu fani dünyadan göçüp gittiler.
2009, Kozyataðý
(Geriye Ver Yarýnlarý kitabýndan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Cahit Yanık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.