Aklım ermedi gitti
Ermedi gitti aklým bu dünya hayatýna
Ne Sultan’ýn sarayý nede saltanatýna
Gelenler binip gitti tabut denen atýna
Yürüdü ameliyle yüce hakkýn katýna
Kimi yüz yýl yaþadý kimi doðarken öldü
Kimi garip karýnca kimi dalda ki güldü
Geçti ömür mevsimi hazan oldu döküldü
Ýnsan oðlu çocuktu bir aðladý bir güldü
Kimisi cihat etti firavun’la nemrut’la
Kimi sadet diledi yüreðinde bir put’la
Kimisi büyülendi hârut ile marut’la
Kimi ateþe gitti ellerin de barut’la
Þu yalancý dünya da hepimiz mévan gibi
Bir saatin içinde döndük yelkovan gibi
Ömür sermayesini harcar’ken kývan gibi
Arý dan bal bekledik içi boþ kovan gibi
Kimi ar güneþini batýrýr’ken günaha
Kimi karanlýklarda hasret kaldý sabaha
nasýl bir yolculuk ki giden gelmiyor daha
Açýlýn ey kapýlar þaha gidelim þaha
Kývan: yerel halk dilinde ahmak
Hârut ve marut : insanlara sihir öðreten
Haklarýnda çeþitli rivayetler olan ve iki
Melek yada padiþah olduðu söylenmektedir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.