SİTARE
Ben ki;
Hayallerimin resmini de çizenim
nakþetmesini de bilen
Ne zaman bakarsan görürsün
Ýnce ince doðrandýðýný ufkuma yýldýzlarýn ..
Ve de seyrek seyrek savrulduðunu
ama sen yoksun,
sen doðmadýn ki daha
En parlak yýldýz
en koyu karanlýktan doðarmýþ
Deðilmi ki güneþte bir yýldýz,
ve deðilmi ki ;
O fecre asýlýrken zifiri karanlýk ipe çekilir
Tek tek tesbih çekerim yýldýzlarý
Subh’a kadar, sübhan daðýn eteklerinde
Güneþ oradan çalardý çocukluðuma
Sabahý oradan kollardý hastalar
Güneþin yuvasý orada sanýrdý çobanlar
Ki; köpeklerine yaslanýrdý
köpekler sahibine
Kör karanlýklarda
Horozlar bilmiyor mu ki
Öttüklerinden þafak atmaz
Ve çekemezler Fecri hüzme, hüzme
Seherde havalanýrda tüm kuþlar
Ýstikbal ederdi sana Sitare
Saat yönü tam doksan derece
saðý kýblem.
Ben hayallerine dayar sýrtýmý,
Açýk ellerle kýbleden beklerdim seni
Býkmadan usanmadan...
Günler körebe oynasa da
Akþamlar yine hamile dualardan
Tohumlar saçýlýr avuç avuç
gönül hazinesinden zifiri gecelere
Geçer bi/la zaman
Ve ölülerden doðar dipdiriler
Baharda kurbaðalar basardý hayallerimi
Vah ,vah çeker aðýtlar yakarlardý
Bense, içime gömülürdümde
Yine de seni gömemezdim
Yokluða...
Sen gökte yýldýz , yerde gülsün
Al yanakta buse izleri gibi
Güller seherde çiseli...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.