Birgün kahpe kurþunlara yem olursam,
Veda etmek zorunda kalýrsam,
Sevdiðim her þeye,
Geride kalanlarým üzülmesinler!
Bilsinler ki;
Bu zamansýz gidiþiminin,
Akýttýðým kanýmýn,
Mutlaka bir karþýlýðý var...
Birgün karanlýklarýn esiri olursam,
Ýstemeden...
Kaderim der katlanýrým,
Sevdiklerim üzülmesinler!
Benden sonra da eser rüzgârlar,
Benden sonra da yaðar yaðmurlar...
Birgün yollarým biter de,
Sonsuz bir diyara varýrsam,
Bir daha geri dönmeyeceðimi bile bile,
Caným dediklerim üzülmesinler!
Ben sevdalarýmý býraktým geride,
Benden bir hatýra...
Ýndirmesinler duvardan resimlerimi,
Kahretmesinler kendilerini gözyaþlarýyla,
Ben gülümseyeceðim hep onlara,
Bu sonsuz diyardan,
Beni unutmasýnlar o yeter bana...
Birgün sevdiðime doyamadan,
Koparsam dalýmdan,
Birden solarsa,
Koklamaya kýyamadýðým çiçeklerim,
Sevdiðime söyleyin;
Aðlamasýn!
Gülsün o öperken,
Kendimden geçtiðim gül dudaklarý,
Ben her bahar geldiðinde,
Bir karanfil filizi olacaðým,
Onun gönlünde,
Yeþermeye hazýr...
Belki doyasýya öpüp saramayacaðým ama,
Kokum hep üzerinde olacak,
Terketmeyecek onu,
Sevdiðime söyleyin üzülmesin!
Aþkýmýza gözyaþý damlamasýn,
Ben gittiðim yerde de özleyeceðim onu,
Ve hep seveceðim,
Günün birinde kavuþacaðýz diye,
Umutla bekleyeceðim...
Birgün þehitlik þerbetini içersem,
Kana kana...
Vatan bildiðim bu topraklarýn üzerine,
Düþersem korkusuzca,
Baharý, yeþeren aðaçlarý,
Deli dolu taylarýn koþtuðu,
O yemyeþil çayýrlarý ,
Bana dört mevsim hatýrlatan,
Yeþil elbisemi üzerimden çýkarmayýn,
O benim gururumdur...
Ve ben biliyorum ki;
Canýmý hiçe saydýðým bu vatan,
Beni unutmayacak,
Benim býraktýðým yerde kalmayacak,
Sürüp gidecek,
Seve seve akýttýðým kanýmýn hesabý,
Mutlaka sorulacak,
Ben olmasam da bu vatan,
Hep bizim olacak...
Vatan, Millet ve Bayrak Uðrunda Canlarýný Seve Seve Feda Eden Þehitlerimize ithafen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.