Derin sevdim derinden kalben seni
Yüreðin bir hazine, denizin dibi gibi
Otað kurdum, kalbinin orta yerinde
Daldým dibe, hayat buldum kalbinde
Aldým herþeyi dünden bugüne göze
Güvendim yüzme bilmeyen hissime
Hisset sende vurgun yemesin dipte.
Delicesine sevdim delice kalben seni
Bulmuþum delimi, sev býrakma deli’ni
Bulur diyorlar ya her yerde deli, deli’yi
Eðer dilersen sök ve al derim kalbimi
Sevebilen bir deli’den, zarar gelir mi!
Baktým saðýma, ve soluma çoktun’ki
Çokluðun, on nokta dokuz deprem’di.
Sev’dedin bende sevdim kalben seni
Tanýmadan, bilmeden ve görmeden
Saçlarýnýn tek teline bile deðemeden
Sardým kollarýmla sana sarýlamadan
Girdim koluna, gerçekten giremeden
Eðildim sevdama, hayata eðilmeden
Gözün gözüme, elin elime deðmeden.
Yaþadým, sevdim yaþattým kalben seni
Kimselerin duymadýðý yüreðimin diliyle
Kavgam benle, çýðlýk çýðlýða, baðýrarak
Duygularýmla, beni bende sorgulayarak
Hayallerimde, var olmaný kurgulayarak
Sessiz sakin, kendimle hep savaþarak
Tut kalbimin ellerini, götür kalbine elimi.
Yanarken ateþlerde sevdim kalben seni
Can vermedi sevgim küle dahi dönmedi
Bende nice ormanlar yandý hala sönmedi
Yeþerdi köküm, yeniden yeni filizler verdi
Baþkasý sevebilir mi, kalbim kadar kalbini
Öylemi sahiden, kalp kalbe karþý derlerdi
Yangýna atarak beni, sevdim kalben seni.
13. 11. 2022
Kalb’i Hazan
Hece þiiri deðildir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.