Yýllara baktým da habersiz nasýlda gitmiþler sessizce yaþadýðým þehre baktým bu þehir bizim þehir deðil artýk taþý topraðý beton olmuþ
þehrin surlarý vardý surlarýn burçlarýnda göçmen kuþlar baharýn müjdesi gibi gelirlerdi onlarýn acelesi vardý ama mevsimlerin acelesi yoktu Mart ayýnda kar yaðardý biz ona" hacýleylek karý" derdik onlarla beraber üþürdük güneþin çýkmasýný beklerdik konuklarýmýz üþümesin diye
hatýralarýn peþinden baktým da bir yer bulamadým gençliðime tanýk bir caminin þadýrvanýndan baþka okul dönüþü tesadüflerle karþýlaþtýðýmýzý sandýðýmýz ilk aþkýmýz masum bir çocuk gibi hala ürkek bir güvercin
yýldýzlar görünürdü þehrin her yerinden ay akçaydý her gece
dar sokaklar cadde olmuþ þehir artýk büyük bir metropol arýyorum hatýralarý virane kalýntýlarda bir resim kalmýþ siyah beyaz
o heyecan hala saklý yüreklerimizde hoþça kal þehir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalnıztepe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.