GEÇTİM KENDİMDEN

Aktepe’ye kurdum, camdan bir balkon,
Seyrettim doðayý, geçtim kendimden.
Baþladým yazmaya, sonbahar sezon,
Seyrettim Orta’yý, geçtim kendimden!

Osman dede yatar, pekte heybetli
Yaylakent el sallar, atmýþ kasveti
Devrez çayý durmaz, akar cilveli
Kýrlangýç sesiyle, geçtim kendimden!

Leylekler göçmüþler, boþalmýþ yuva
Deðiþir mevsimler, çarpýcý hava
Cývýl cývýl her yan, ruhlara deva
Uzanýp kýrlara, geçtim kendimden!

Kekik kokladým, eþimle beraber
Gençlik manileri, okudum ezber
Gözümde canlandý, eski maziler
Düþündükçe dünü, geçtim kendimden!

Yaðmurum kokusu, sarmýþ doðayý
Son dem çiçek kokla, diyor havayý
Gelincikler koþarlar, köþe kýyý
Atýp yüklerimi, geçtim kendimden!

Abuhayat burda, cennet her taraf
Karapazar canlý, ölmez fotoðraf
Eski dostlar ayný, deðiþmez þeffaf
Kanlýca yolunda, geçtim kendimden!

Mezarlarda eser, manevî hava
Ana baba dostlar, derin uykuda
Bekliyorlar bizi, köþe baþýnda
Hüzün çöktü burda, geçtim kendimden

Köy kasaba sokak, dolaþtým çok kez
Belki nasip olmaz, gelmiþim son kez
Dað taþta iz sürdüm, hazýrladým tez
Doyasýya baktým, geçtim kendimden!

Kanlýca köyünde, elimde kalem
Kul Ahmed-i yazdým, okusun alem
Kurt kuþ her þeyler, verdi bana ilham
Eski mekânlarda, geçtim kendimden!

Ahmet Ali Canbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: