EREMEDİM Kİ

Yüzlerce yüz gördüm bir yüzün göremedim
Binlerce çiçek derdim Gül,müdür bilemedim
Bu aþký dergah kapýsýna bir türlü eremedim
Yâr, senin bahçende çiçek deremedim ki

Ecel misin vuslat mý bu aþk yolunda
Bak nasýl kýyamet kopuyor solumda
Cennet huzuru mu var senin koynunda
YÂR ben senin cennnetine giremedim ki

Yâr yoluna serdiðim ömrü almadan gitti
Tükendi umutlarým bir bir tükendi bitti
Ne hâl kaldý ne mecâl ömrüm tüketti
Dilhûn oldum murada eremedim ki

Göðsümün göðü vardý seninle kaplý
Yarim gözlerin yýldýz Yýldýz bakardý
Þelale olmuþtu benim yüreðime akardý
Çöl ortasýnda bir damlana eremedim ki

Hadi gel KIYAM et kopsun kýyamet
Yokmu vicdanýn yokmu merhamet
Efsun gibi üflendin eremedim saadet
Kýyamet mi koptu sana eremedim ki

Maþuk olmadýysan deyme sineme
Sen aþk ile yarama el sürmedin niye
Meftun olsam düþsem derde ne çare
Yâr Kalbimin giz,ine saklý eremedim ki








Sosyal Medyada Paylaşın: