Yapbozdan Bir hayat var önümde. Parçalarda ailem eksik, Sevdiklerim eksik, Ben eksik.
Ýntihar mektuplarý yazýyorum Bir umut beklediðim yarýnlarýma Kendimi kendime anlatýyorum; Keþkelerim, hüzünlerim, kimsesizliðim.. Gittikçe artýyor yorgunluðum Çoðu zaman dayanamýyorum Pes ediyorum.
Ýntihar mektuplarý yazýyorum kendime. Umut,içimin hiç uðramadýðým bir köþesinde. Yolunu, adresini bile bilmiyorum. Her yol hüzne çýkýyor Nereye gitsem hüzün karþýlýyor beni Baþka kimsem de yok zaten, Bunca Sevdiklerim arasýnda! En zoru da bu zaten; Bunca kimsem arasýndaki "hiç"kimsesizliðim.
Ýntihar mektuplarý yazýyorum kendime Dayanamayýp dökülüyor gözyaþlarým Kendime bile anlatamýyorum hiç kimsesizliðimi En zoru da bu zaten; Bunca kimsem arasýndaki "hiç"kimsesizliðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuzhan Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.