Gidenlerin dönmediði Yollarýnda gözlerimizin sürgün kaldýðý Uçsuz bucaksýz kentlerde Esir kalan bir yýðýn insanýz
Zaman geçerken Ellerim titremeye baþladý Ömrün son nefeslerini Havaya savururken Umut bir köþede ölmüþtü...
Çýrpýnmalar boþuna olunca Daha güzel yaþanýlýyormuþ Bir oltanýn ucuna bile yaramayýnca Kabullenmeler artýyor Mesela öldüm Çaresizlik denen þeye o kadar alýþtým ki Denemekten vazgeçtim öyle ki denemeyi düþünmekten bile vazgeçtim Sessizce uçsuz bucaksýz bozkýrda Rüzgarýn hýþýrtýsýný dinlerken Anýlardan kalma Bir kaç gözyaþý Yerçekiminin gücüne dayanamadý ki Gözlerimden akýp gitti
Yanýyorum Yangýnlarýmým Ruhumu küle çevirken Bir kitaptan hatýrladýðým Cümleler gözlerimin önünde geçerken O yangýnlarda anýlarýmý da kaybettiðimi anlýyorum Ama bazen anlam veremediðim Bir þekilde sol yaným da atan dünya Cehenneme dönüyor Akýlýn unuttuðunu Kalp neden unutamýyorum Kalbin bir hafýzasý mý var yok Var ise Zamanýn baþlangýcýndan Edebe kadar ýstýrap çekecek öyleysee
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.