Düþman bakýyordu gözlerin Gözlerin aralýyordu kapýsýný kalbinin. Bin dereden su getiriyordun Çok konuþuyordun,sular kirleniyordu. O sular ile yüzünü yýkýyordun Su,su olduðundan utanýyordu.
Düþman bakýyordu gözlerin Dünyadan haberi olmayan bir sabinin Çatýsýna delikler açýyordun Yaðmur sýzýyordu eve,ana aðlýyordu, Baba baðrýný daðlýyordu Yaðmasa olmazdý,ama yaðmur utanýyordu.