GÜNBATIMI AĞLATTI BENİ!..

Kasým ayazlarýný yolladým çok uzaklara
Sýyýrdým bulutlarý gökyüzünden
Pýrýl pýrýl güneþ ufkumda gülümsedi
Ýndim sahile seni düþleyerek
Dolaþtým seninle hatýralarýmýzý anarak
Dilimde sevdamýzýn unutulmaz þarkýlarý...

Ayak uçlarýma nazlý dalgalar vururken
Anýlar düþtü, aþk harlandý yeniden
Sessiz kumsalý baþtan baþa seferledim
Hüzünler saðnaðýnda nemlendi gözlerim
Ayrýlýk yeli vurdu beni derinden
Uzandým uzaklara, aradým nur silüyetini...

Özlemler kanadý þûh günbatýmýnda
Muhteþem kýzýllýðýn içinde kayboldum
Beyaz yelkenliler geçip giderken
Kâh Ötüken’de, kâh Tanrý daðlarýnda
Soluklandým Orhun ýrmaðýnda
Gün battý, ben kala kaldým yalnýzlýðýmla!..

Zafer Direniþ
...

Günbatýmlarý aðlattý beni... 🙁
***
Fotoðraf: Deðerli can dost, kardeþ N. Knpr’a aittir. Þiirimde yaynlanmasýna izin verdiði için kalbi teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın: