BENİ BUL ANNE

Anne sen gittiðin günden beri
dünya ve insanlar ruhsuz
onlardamý öldü anne
küçücük omuzlarýma
koca koca yükler yüklediler
hep itildim anne görmezden geldiler
alay ettiler kimsesizliðimle
kimse okþamadý saçlarýmý
düþünce kimse öpmedi kanayan yaramý
ondanmý geçmiyor acýsý anne
sen olsaydýn
þefkatinle merhem olurdun biliyorum

biliyormusun anne
herkes gözlerini kaçýrýyor benden
hastalýklýymýþým gibi
oyunlarýna da,aralarýna da almýyorlar
sensizliðimi biliyorlar anne
ve bile isteye canýmý acýtýyorlar
bende soðuk kaldýrým taþýna sarýlýyorum
öylece ve ölmek istercesine izliyorum

ah anne bir görsen
annenin yavrusuna dokunuþunu
yüzünü avuçlarýnýn arasýna alýp öpüþünü
elleri ah elleri ne sýcaktýrlar þimdi
benim üþüyor anne
ne tutacak bir el nede bir cebim var
koynumda ýsýtmaya çalýþýyorum
olmuyor eksik kalýyor anne

ve dahasý anne
bir annenin göðsünde,gözlerinde,elllerinde
anne þefkati görünce kýskanýyorum
biliyorum bu çok kötü
ama ben çocuðum anne

yüreðim yangýnlarda
dört duvar kan icinde
derdime derman sesime ses ver anne
hasta düþtü soluðum benzim de
kýþým dilsiz,kar boran duy beni anne
yoldum saçým baþým
kimsesiz kaldým bu viran ellde
bir yavrunun muhtacý gibi
muhtacým þefkatine
býrakma ellerimi ecelin ellerine

umudun son demindeyim anne
anlatamýyorum derdimi anlamayana
sus kefeni biçildi ömrüme
duy beni anne
aðýt aðýt geceyi sabaha örüyorum
sabýr taþýný kuytu köþelerde
dilime sürüyorum
son nefesimin saatini bilmiyorum
geç olmadan bul beni anne

çürümüþ ruhum acýmla üflüyorum
soluma saplanan zehirli oklarý sökemiyorum
düþlemek yasak anne
umudu saklýyorlar
güneþi göstermiyorlar
ýsýnmýyor yüreðim anne
burda mevsim hep kýþ
saatler durmuþ
zaman ilerlemiyor
üþüyorum bul beni anne

saðnak yaðmur nöbetlerindeyim
burda hep yagmurlar düþüyor yüreðime
yeþermiyor burda filizler
izin vermiyorlar
umuda kurþun sýkýyorlar anne
kan kusuyorsun ertesi kýþa
birdahaki kýþa býrakma beni
geç olmadan al beni sol yanýna…








Sosyal Medyada Paylaşın: