SEVMEYİ MİRAS BIRAKTIM

Hatýrlýyorum da
Soðuk bir Elbistan akþamýnda çýkmýþtýn karþýma
Yukarda Köprübaþý’nda
Bir anda göz göze gelmiþtik
Sanki iki melek, ayný anda, hem sana hem bana,
Baþýmýzý kaldýrýp birbirimize bakmamýzý söylemiþti âdetâ
Gülmesede yüzün
Gözlerinin için gülüyordu
Bir parýltý vardý gözbebeklerinde
Kelimelerin yetersiz kaldýðý
Duygular kýpýr kýpýr olmuþtu içimde
Þu an bile anlatamayacaðým bir biçimde
Heyecan sarmýþtý tüm bedenimi..
O günler; insanlardan iyice uzaklaþtýðým
Yeryüzünden yeterince sýkýldýðým
Ve herþeyden soðuduðum zamanlardý.
Yaþama sevincimi ve isteðimi
Tekrar canlandýrmýþtýn birden.
Beni baþka bir aleme götürecek biri olduðunu anlamanýn sevinci kaplamýþtý yüreðimi.
Kader bu ya iþte, bazý insanlar ömrü boyunca doðru insaný ararda bulamaz,
Bazý insanlar ilk bakýþta doðru insaný bulur ve hayatý boyunca onunla mutlu olur.
Derken "galiba bu defa buldum" sevincinin deansýzýn son bulmasýný bir anda kursaðýnda bulur yine
Offf of !
Kahrolasý ben !
Kaç travma yaþadým kimbilir..
Kaç hayâl kýrýklýðý gömdüm kalbimin derinliklerine.
Hani kaybedince deðil de pes edince yenilirmiþ ya insan.
Ýþte öyle pes ettim
Evet, yenildim
Zaten hep yenildim ben
Kurumadan düþen bir yaprak misali
Sonunda yaþarken öldüm
Sevmeyi miras býrakýp sevenlere..
Ama herþeye raðmen son biz kez þöyle geçiyor içimden ;
Ah bir apansýzca gelsen
Her neredeysen
Týpký o günkü gibi gülsen
Sýfýrdan baþlayýp
Yine sevsem seni
Doyasýya hesapsýz
Umut iþte...
Sosyal Medyada Paylaşın: