çocukluğum

Çocukluðum
Uzaklarda kalan sonsuz hasretim
gökkuþaðýnda kaymak istediðim yýlarým
Çocukluðum
mezarýný bilmediðim babam
Hayallerime attýðým ilk imzam
Dar sokaklardan eve döndüðüm yuvam
Kanadýna sýðýndýðým anam


Bahçemdeki menekþelerin kokusu bulur beni bazen
Üstüne birkaç çið damlasý düþmüþ
Takvim yapraklarýna býrakýlmýþ yalnýzlýklarým gelir aklýma
Zamanýn aldýðý uykusuzluklarýmda

Önce umutlarým terk etti
sonra yaþayamadýðým çocukluðum
Yüklenince acýlar küçük omuzlarýma
uyudum
Uyanýnca aklýmda kalan sevgiye olan kocaman susuzluk


Yalnýzlýk nasýlda korku verirdi içime
Kendimle konuþur,yastýklara dayardým burnumu
dost diye
Zincire vurulmuþtu sanki hayallerim
siz hiç gülerken aðladýnýzmý


Ben de çocuktum bir zamanlar
tahta dan oyuncak atlarým vardý
Karlar yaðardý kýzaðýmýn üstüne
Yüreðimdeki tek yük okul çantasýydý
Kocamandý evde bekleyen anam
Sýcacýktý topraktan babam
Kýrmýzý burunlu kardan dostlarým vardý
Bir aðlamaya gör
Kardan dostlarýmda aðlardý
Oda erirdi benle birlikte
Tahtadan kýlýçlarým vardý
Bir sallamaya gör
Kazanýrdý bütün savaþlarý
Derken bir gün büyüdüm
Tahtadan oyuncaklarým yandý
Kardan dostlarým terk etti gitti
O güzel günler yaðlý boya resimlerde kaldý


Çocukluðum
Gizlenmiþ umutlarýmýn kaderimde ardým sýra gelip
Gölgemi takip eden yýllarým
Bir bahar yeniden açar diye içime sakladýðým yýllarým
Kokun çok uzaklardan gelir
Yüreðimi terk eder acýlar bazen
Hep geç kalýnmýþ umutlar saklýdýr çantalarýmýzda
Hayat bize küsmüþtü
Biz hayata
Yýldýzlar azalmýþtýr
Ahþap kapýlardan girerdik sevdiklerimize
Nefes nefese kýþlarýn çýðlýklarýný kovalardýk
Güneþli günlerde gökkuþaðýnýn altýna girelim diye
Gitme
Hayat ýrmaðým gitmez bu þehirden
Gitme
Hayat mahallesinde yalnýz kalýrým gitme
Sevdayla saklambaç oynarým
gitme
sevinçlerimle salýncak oynarým
gitme
annemden öðrendim gözyaþlarýndan ev yapmasýný
kalbime ilk imzayý atmayý
kömür sobalarýndan geleceðe köprü kurmayý
çocukluðum gitme
yüzemez ki balýklarým sen olmazsan geleceðe
bölünürüm damla damla
gitme
emanet ederken yetimliðimi sana
solarken yýllar damarlarýmda her basamakta
býçak gibi keserken her nefes alýþýmda kaybettiðim sevdiklerimin yüzü içimi
gitme
ezilmiþ çocukluðum dizilmiþken vagonlara Ard arda
yüreðimde kelepçelerle giderken býçak sýrtý kaderime
gitme
çember çevirirken sevinçlerimi
ilk diktiðim aðaç büyürken kalbimde
ilk aþklarýmýn parmak izi dururken avlu duvarlarýnda
gitme
hayat bisikletimi çeviremem gitme




Ne misketlerim kaldý senden bana
Nede kayarken düþüp kanayan yaramý öpücüklerle saran
Babam
Bir annem kaldý
Oda seninle döküldü
Beyazladý saçlarý hayatýnýn
Bir dev geçti dört yüreðin omzunda
Ne kadarda kolay adýmladýlar yollarý
Birkaç toprak birkaç dua
Atýverdiler çocukluðumu bir çukura
Þimdi eski bir odun sobasýndaki çaydanlýkta
Demleniyorsun çocukluðum
Yalýnayak koþturuyorsun
Zamanýn dönülmezine
Ayaklarýn üþüyor

Sanki geri gelecek gibi öpücükleri
Ayaðýný kanatýyorsun
Sosyal Medyada Paylaşın: