Bir bozkýr sessizliði ve sadeliðinde doðdu,
Zayýf ve güçsüzdü,
Tanrýnýn yalnýz býrakmayacaðýný gördü,
Annesinin yüzü ve ellerinde sevginin kudretini duyumsadý.
Bir göz odada iki hayatýn sýcaklýðýný hissetti hayatýnýn en körpe yýllarýnda.
Haksýzca zedelenen ruhunu dinlemeyi öðrendi.
Bir kapý açmanýn yaþama denk düþtüðünü kavradý.
Hayatýn kasýlmalarýnda zaman zaman endiþelendi.
Ýyi sözün yankýsýnýn sonsuzluðunu sezdi.
Dostlarýna hürmet etti ve dostluðu aðzýnýn tadý bildi.
Bazen gördüðü yanýlgýlar yüreðini titretiverdi.
Doðruluðun tükenmez bir kaynak olduðunu belledi.
Açýk sözün sonucunda huzuru bulmanýn bilincine vardý.
Sanatoryum yolunda yaþamýn kýymetini anladý.
Yönetici olmanýn bostan beklemedeki sorumluluktan geçtiðini fark etti.
Varlýðýn; emek üzerinde yeþerdiðini gördü.
Topraðý çok sevdi ve onda gördü geleceðini.
Emirdað’a ve yurduna tutkundu,
“Türkiyem’e Sesleniþ”te bu sevgiye dokundu.
Bu denli bir yazgýyý düþlememiþti belki.
Ancak; öðrendi ömrün delice akýþýnda yaþamayý.
Ve öðretti sevenlerine paylaþtý öðrendiklerini.
Öðretmen ve þairliðiyle yaþadý,
Umut ederek güzel bir dünyayý.
Kenan DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.