Anladım Kİ

Gözlerim dalsa saatlerce zifirisindeki karanlýklarýna
Gecenin en derin yerinde el ayak çekildiðinde
Halen buz gibi duran yataðýn hiç bozulmamýþ
Ve belki de kýsmet bile olmayacak kýsacýk uykunun
Yarý gözü açýk ve fakat bahtý net biçimde kapanýk
Sadece cebeleþmelerde kendi olabilen nicesi
Nasýl anlatabilsinler ki gamdan çok ötede duran
Hüznü kýrk yýlda bir hayra yoran vurdum duymazlara.

Biz öyle miyiz sanki, olabilir miyiz geniþ
Sarsýlsa cihan yerinden kar yaðmazken iskelelerine
Kendimizi anlatabilmek için bu ne acele.
Onlar deðil miydi anlamak üzre olmayan yanlarýyla
Kopardýklarý tufanlarýn enkazýnda insanlarý ezenler
Þimdi bak ki deðiþmemiþ hiç bir þey
Ellerinde çerezleri, aðýzlarýnda da iki boþ lakýrtý
Bal yapmazlar fakat, petek petek gezerler.

Ýþim olmaz öylesi vurdumduymaz, aymazlarla benim
Neden yükselteyim sesimi, neden sinirleneyim
Asabiyetin zararý yine dönecekse toptan bana
Döner giderim sýrtýmý, bakmamak üzere de geri
Ve yüzümde bir bilenin hicivci açan tebessümleri...

Dönüþü var ya zamanýn vermez kimseye hesap
Her boþ vermiþliðin de olacak elbette sonu bitap
Bir þeyler yapma cüreti olmadan þu yaþamak
Kanýmca ölü gezmektir, üzerinde olmasa da toprak.

Ruhu bile paslanmýþsa özü ne yapabilir insanýn
Metal deðil ki bu paslarý zýmparayla kazýyasýn
Sanki balmumu heykel ve fakat farklý olansa caný
Heyecan katmadan geçen yýllar, hayattan sayýlýr mý?

Þunu çok iyi anladým ki, kabre girmeden de ölünür
Ýnsanlar sadece kalpleri durduðunda gömülür
Ya atmalý üzerinden ataletin yolunu açan fikirleri
Ya da güzel bakmalý ki güne, yeþersin yavaþtan
Ruhu okþayan, can can katan gönlün çiçekleri....

Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın: