Nedir yaþamý anlamlý kýlan? Herþey ters gitsede, Dibe vursada, umut etmek deðil midir? Yeniden kalbi çarptýran. Peki umutlarý tüketen yaþamak mýdýr? Pastadaki mumlar arttkça mý azalýr umutlar, Geceleri bizi gözetleyen yýldýzýmýz kayýnca mý kayar umutlar, Biz yaþlanýnca mý yaþlanýr onlar, O halde neden hala babamýn umutlarý var da, Benim yok! Ne çabuk tükendi içimde açanlar... Kim tüketti dibine kadar parlayan hayallerimi! Ne zaman böyle yaþlandým ben... Sakýn aralamasýn kimse ruhumdaki perdeyi! Bakmasýnlar gözlerimin içine, Görmesinler... Yasým var bugün, bundan sonraki gün... Çok iþim var. Kolay mý kendi içine mezar kazmak... Dokunmayýn sakýn, Bu sefer dokundurtmam! Benim yüküm bu , ben taþýyacaðým! Gözlerimden akanlarla ben yýkayacaðým, Ben gömüceðim. Öldü artýk ,kimse üflemesin yaralarýna! Benim umutlarým kimseye yük olmadan öldü. Bir daha kimse onlarý çalmasýn diye, Maðrur kalbimin ýslak köþesine gömüldü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
dedeya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.