*** BENİM KİMSESİZLİĞİM ***
************************
Sarýyor gök yüzünü yine akþam
Aðýr aðýr daðlarýnda mor renkler
Bir ressam elidir boyar doðayý
Akþam sularýdýr güzel aný zamanýn
***
Hüzün sarar gölgeleri ; uzar hatýralarýn resimleri
Kuþlar döner yuvalarýna çýðlýklarla neþ’eli
Dönmeyen bir yolcu bekler
Penceresinde dualarla bir yalnýz
Hüzün düþmüþ gamzesinin çukuruna
Biraz kimsesiz mi , kimsesiz
***
Durakta bekleyen yalnýz bir kadýn
Gözleri semada yaðmur topluyor
Dalmýþta içindeki geçmeyen sancýlarýna
Almadan otobüsü geçip gidiyor onu
Eski bir anýya dalmýþta çoktan
Nerede olduðunu unutuyor bazen
***
Sonbahar’da akþam, renkler cümbüþü
Habersiz turnalar, gelen gidenden
Yalnýzlýðýn gözleri hala semada
Sinesinde saplanmýþ oktan habersiz
Yarasýnda neþteri bilemez gülüm
***
Yine ay ýþýklarý vuruyor geceye
Çið taneleri parlýyor gözlerde
Sahi hiç aðladýnýz mý , ay ýþýðýnda
Akþam ; esrarlý zamanýn en güzel vakti
Yýldýzlar sa ; gülümseyen gecenize
Esrarlý lambalarý gökyüzünün
Ýþte benim kimsesizliðimdeki þarký
***
Günay Koçak 31.10.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.