Ey gönlümün sahibi neyi beklersin neyi? Ben seninle öðrendim sevmeyi, sevilmeyi Lakin hala sönmedi içimde aþk yangýný Bu kalbe sen tattýrdýn aþk adýna her þeyi
Tahtýna oturtsak da gönül melikemizi Hasret taþa çevirdi sabýr melekemizi Aþka duyduðum sevgi aþýk eyledi beni Sevgiye döndürdün sen gurbete öfkemizi
Mazoþist bir þairim, ateþe attým beni Hasret yangýnlarýnda kavurdum durdum teni Ne elin tutabildim ne de göz göze geldim Parçalanmýþ uykuda arayýp durdum seni
Ey sevdalý kalplere hasret çektiren kadýn Söylesene gurbet mi yoksa hasret mi adýn Aþka hasret, acýya rengi veren sen misin? Yoksa çile çektirmek midir senin muradýn
Ayrýlýðýn sancýsý sarsa da tüm bedeni Yine de dönsün ister gönül çekip gideni Coþari çýrpýnsa da çýkmazlarýn içinde Seven kalp affediyor kalbe zulüm edeni
06.10.2022/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.